Dat Mäken von Brakel

... nach den Kinder- und Hausmärchen der Brüder Grimm

KHM 139, Ausgabe 1 (Band 2) aus dem Jahr 1815 online lesen!

Et gink mal ’n Mäken von Brakel na de sünt Annen Capellen unner de Hinnenborg un weil et gierne ’n Mann heven wulle un ock meinde, et wäre süs neimes in de Capellen, sau sank et:

»O hilge sünte Anne! help mie doch bald tom Manne, du kennst ’n ja wull, he wuhnt var’m Suttmer Dore, hed gele Hore: du kennst ’n ja wull!«

De Köster stand awerst hünner den Altare un höre dat, da rep he mit ’ner gans schrögerigen Stimme: »du kriggst’n nig! du kriggst’n nig!« Dat Mäken awerst meinde, dat Marienkinneken dat bie de Mudder Anne steiht, hedde üm dat to ropen, da wor et beuse un reip: »Pepperlepep, dumme Blae, halt de Schnuten, un lat de Möhme kühren (die Mutter reden)